Cartalax 20mg (Bioregulator)

Cartalax is een bioregulerend peptide dat bekend staat om zijn systemische effecten, met name op fibroblasten die een cruciale rol spelen bij weefselherstel en senescentie in verschillende lichaamssystemen, waaronder de huid, bindweefsels en nieren. In de eerste plaats erkend voor zijn anti-verouderingseigenschappen, verbetert Cartalax de celproliferatie, verbetert de celgezondheid en vermindert de cellulaire senescentie, verjongende oudere cellen effectief en bevordert de gezondheid van een langdurige weefsel.

Productgebruik: Cartalax wordt uitsluitend aangeduid voor onderzoeksdoeleinden. Het is alleen bedoeld voor in vitro testen en laboratoriumexperimenten. Alle informatie op deze website is voor educatieve doeleinden. De introductie van deze verbinding in mensen of dieren is ten strengste wettelijk verboden. Dit product moet worden afgehandeld door erkende, gekwalificeerde professionals en mag niet worden misbruikt als een medicijn, voedsel of cosmetisch.

Invoering
Cartalax is een kort peptide dat bekend staat om zijn significante bioregulerende effecten. Het richt zich op fibroblasten, die integraal zijn bij het handhaven van de structurele integriteit van verschillende weefsels, waaronder kraakbeen, huid en bloedvaten. Het peptide is betrokken bij cruciale cellulaire functies zoals celproliferatie en apoptose, waardoor het een belangrijke speler is in onderzoek naar anti-veroudering en weefselregeneratie.

Uitgebreide overzichts- en onderzoekstoepassingen
Effecten op de huid en bindweefsels
Van Cartalax is aangetoond dat het de proliferatie van huidcellen en de regeneratie van weefsels verbetert, vooral in verouderingsmodellen. Het wijzigt de expressie van kritische cytokines en signaalmoleculen, waardoor de processen geassocieerd met veroudering worden verminderd en een meer jeugdige cellulaire omgeving bevordert.

Cartalax en niergezondheid
Onderzoek geeft aan dat Cartalax de celvernieuwing in nierweefsels kan stimuleren, met name gunstig bij oudere dieren. Dit regeneratieve vermogen is te wijten aan de effecten ervan op het verhogen van proliferatiemarkers zoals Ki-67, terwijl pro-apoptotische signalen zoals p53 afnemen.